Okudum okuyacağım derken, geçen gün elime aldım Ermiş’i, ve bitirene kadar bırakamadım.
Halil Cibran; aşk, evlilik, çocuklar, vermek, yemek ve içmek, sevinç ve üzüntü, ev ve evin önemi, giyecekler, alım ve satım, suç ve ceza, yasalar, özgürlük, sebepler ve arzular, acı, bilgelik, öğretme, arkadaşlık, konuşma, zaman, iyi ve kötü, dua, zevk, güzellik, din ve son olarak da ölüm gibi insan hayatına dair önemli konulara etkileyici şekilde değiniyor.
İncecik bir kitap ama o kadar derin anlamlar içeriyor ki her cümlesi büyüledi beni. Bu kitap “bitti” deyip kenara koyacağınız türden değil. Ermiş bitmez, her fırsatta karıştırılır sayfaları. Okuduğum günden beri sürekli selamlaşıyorum kendisiyle.
Hayatın anlamını sorguladığınız her an yeniden okuyabilirsiniz. Altını çizmeye kalksam bütün kitabı çizmem gerekecekti. Sevdiğim kısımları not edeyim desem tüm kitabı olduğu gibi yazmadan edemeyecektim.
Özetle, benim baş ucu kitabım hatta belki de en sevdiğim kitap artık Ermiş. Okuyun, sonra bi daha okuyun, bi daha... ve okutun.
Şuraya da birkaç alıntı bırakayım;
***
...
...
...
"Bu hep böyledir, sevgi kendi derinliğini bilmez ayrılık vakti gelip çatana kadar."
...
Siz de bu kitabı okuduysanız
veya okumayı düşünüyorsanız
fikirlerinizi ve hoşunuza giden kısımları yorum olarak paylaşabilirsiniz.
Sevgiler *
