Bu yaşına kadar yalnız kalmamak için didindin durdun belki…
… seni incitse de kopamadın zarar veren ilişkilerinden.
ya da hayatındaki insana yapıştın; öyle bir yapıştın ki, bir
an bile ayrı kalmak ölüm gibi geldi.
DUR ve DÜŞÜN!
Yalnız olmak, kendinle kalmak sandığın kadar korkunç
olmayabilir.
Bana kalırsa, tek başına zaman geçirmeye tahammül edebilmek
önemli. Aslında, her anında yanında birilerini aramış bireyler için yalnız
kalmak kulağa ürkütücü geldiği için “tahammül etmek” diyorum. Kendi sesine, kendi
başına kulak verebilmeyi öğrenince yapılan eylemin adı tahammül etmek olmuyor.
Çünkü keyif almaya başlıyor insan kendi başına attığı her adımdan.
Biliyorum,
şimdiye dek kendisine, yalnız kalma fırsatı ver(e)meyen biri
için söylediklerimi deneyimlemek bir hayli zor, anlıyorum. Ancak,
denedikçe öğreneceğinden ve öğrendikçe keyif alacağından
emin olduğumu bilmeni isterim.
Yeter ki bir adım at!
Kendine, tek başına da yapabileceğini; kendi kendine bakabileceğini
ve bu şekilde de iyi kalabileceğini hatırlat.
Zorlanarak başladığın bu yola devam edersen,
yolun sonunda huzura kavuşmuş olacaksın.
Güven bana. Çünkü,
sana güveniyorum ben.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder